Roeien als metafoor

10 november 2021

Sinds een jaar of vijf roei ik twee keer per week op de IJssel in Zutphen. Ik geniet daar enorm van: zo dicht op het water, de vogels die opvliegen, de wind door mijn haren, de kracht die het vraagt van mijn lichaam, en het samen roeien met de anderen in de boot. Een heel avontuur, zeker in het begin toen ik het moest leren. Ik heb meerdere roei-coaches gehad die mij met geduld de techniek van het roeien bij hebben bijgebracht. Een daarvan zit nog steeds in mijn woensdag-ploeg en kan het niet laten mij nog regelmatig adviezen te geven. Zo riep hij mij laatst toe: ‘Arianne, je wilt te snel en ik zal je uitleggen waarom het geen zin heeft je riemen zo snel mogelijk door het water te halen’. O jee, ik moet dan altijd toch even slikken, mijn perfectionische kant vindt kritiek lastig. Maar gelukkig kan ik dat steeds meer loslaten en ben ik vervolgens benieuwd wat hij te zeggen heeft. Dus toen we weer op de kade waren, voldaan van onze roeitocht op die prachtige IJssel, legde hij het mij uit. En die uitleg vind ik een metafoor voor het leven!

Iedere keer als je een ‘slag’ maakt, dat wil zeggen als je je blad (einde van de roeiriem) in het water steekt en deze vervolgens door het water haalt, gaat de boot weer een stuk vooruit. Als je tempo wilt maken lijkt het logisch om zo snel mogelijk een nieuwe slag te maken door je blad zo snel mogelijk weer in het water te krijgen. Maar…. tijdens het oprijden, dus als de bladen van de mensen in de boot boven het water zweven, glijdt de boot een tijdje verder door het water vanwege de kracht van de slag die je net hebt gemaakt. En iedere keer als je de bladen opnieuw in het water steekt voor een nieuwe slag, remt de boot eventjes af. Dus de kunst is om na iedere slag heel rustig op te rijden met je blad boven het water en de boot de tijd te gunnen om ‘vanzelf’ vooruit te glijden.

Dit zette mij aan het denken. Wij willen vaak zo snel mogelijk veel achter elkaar doen omdat we denken dat we dan veel verder komen in het leven, net als in die boot. Maar we vergeten dat iedere keer als we iets doen, oftewel ‘een slag maken’, dit ook energie kost. En we vergeten dat na onze activiteit/slag, het leven hiermee ‘als vanzelf’ een stukje verder gaat, zonder dat wij ons ermee hoeven te bemoeien. Misschien ken je het wel, dat als je om wat voor reden dan ook een tijdje uit de running bent, alles wonderbaarlijk genoeg toch ‘gewoon’ doorgaat, en sommige zaken waar je je zo druk over maakte ineens als sneeuw voor de zon zijn opgelost.

Een concreet voorbeeld: in mijn praktijk hoor ik regelmatig van mensen wat ze allemaal ‘moeten’, en hoe weinig tijd er is om zich over te geven aan de natuurlijke stroom van het leven. Zo vertelde een vrouw dat zij meerdere projecten voor haar werk onder haar hoede had. Ze was moe en merkte dat de projecten steeds meer energie en tijd vroegen. Het verliep niet goed. En ze ging steeds meer gas geven om het op te lossen!

Toen ik vroeg hoe het zou zijn als ze meer tijd nam tussen haar activiteiten en of ze er meer op kon vertrouwen dat als ze iets had ingezet of geregeld voor een project ze dat een tijdje liet gaan, keek ze me paniekerig aan. Toen ik haar vervolgens contact liet maken in haar lichaam naar het gebied waar het over ging, merkte ze dat ze de stress voelde in haar maagstreek, en als ze zich voorstelde dat ze meer tijd nam tussen de activiteiten dan ontspande het daar. Ze ademde er naartoe en ik liet haar zich voorstellen dat iedere in- en uitademing haar activiteiten voorstelden. Als ze te snel in- en uitademt dan komt er een stress gevoel. As ze dit langzamer deed werd het rustiger. Met dit ‘huiswerk’ ging ze naar huis en de volgende keer vertelde ze mij blij verrast dat de activiteiten en de projecten veel soepeler liepen. En dat ze meer ruimte en rust ervaarde, terwijl er juist meer vooruitgang werd geboekt in plaats van minder! Anderen namen ‘als vanzelf’ taken van haar over, daar waar ze eerder de hele tijd alle touwtjes in handen hield.

En zo kan de boot van ons leven soepeler door het water van het leven glijden als we erop vertrouwen dat we niet alles hoeven te bewerkstelligen door maar harder en sneller te gaan, maar dat het Leven zelf ons helpt onze boot vooruit te krijgen als we een natuurlijk ritme volgen. Dit ritme kunnen we voelen in ons lichaam, als we ons daarop afstemmen. Misschien interessant om jezelf eens af te vragen op welke momenten jij in jouw leven wel en wanneer jij het moeilijker vindt om dit natuurlijke ritme te volgen, en waar in jouw lichaam je dit natuurlijke ritme al dan niet kunt voelen en er dus op kunt gaan afstemmen. Probeer het maar eens uit wat er gebeurt als jij de dingen meer op zijn beloop laat, en even gas terug neemt, op het moment dat je een ‘slag’ hebt gemaakt in je leven!